တစ္ေန့တာ

မနက္ ၇း၃၀ နာရီ .... ကေလာင္ ေတာင္ေတာင္ေတာင္ ဂြမ္ .. ဖုန္းအလန္းထျမည္တာပါ း) ( တယ္ေလ အိပ္တာျဖင့္ ၄ နာရီေလာက္ရွိေသး ဒီဖုန္းကထျမည္ျပန္ၿပီ ပိတ္ေပါက္လိုက္ရ ၊ မလုပ္နဲ့ မလုပ္နဲ့ အဲဒါ ဟိုလူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ေသြးေတြ၊ ေခြ်းေတြနဲ့ ၀ယ္ထားရတာ၊ မင္းဟိုမွာေနတုန္းကျဖင့္ ကေလးကစားတဲ့ဖုန္းေတာင္ မကိုင္ႏိူင္ပဲနဲ့ ခုမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ပိတ္ေပါက္လိုက္ရေလး ဘာေလးနဲ့၊ ျဖစ္သင့္တာက ေန့တိုင္းေန့တိုင္း ထုိင္ကန္ေတာ့ရမွာေနာ့ း) ) အိပ္ရာကေန လူးလဲထ ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ ထံုးစံအတိုင္း ဘာညာကြိကြမ်ားကို လုပ္ျပီးသကာလ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရလဲ၊ ဦးငါးၾကိမ္ခ်။ တေက်ာ္ေက်ာ္ေအာ္ေနေသာ ခ်စ္ခ်စ္ကို အစာေကြ်း ျပီးတာနဲ့ အ၀တ္အစားလဲ၊ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အမွန္အကိုင္ရြိဴင္းျပီး ( အမယ္ မွန္ထဲၾကည့္တာ ငါေတာ္ေတာ္ေခ်ာလာတာပဲ ) ေလွကားကေန ကသုတ္ကရိုက္ ေျပးဆင္း ....ဟာ .. မ်က္မွန္က်န္ခဲ့ၿပီ ထားလိုက္ေတာ့ မယူေတာ့ဘူး။

မနက္ ၈ နာရီ ... ကားဂိတ္မွာ ဘယ္အခ်ိန္မွလာမယ္မွန္းမသိေသာ ကားရထားႀကီးမ်ားကို ေစာင့္ပါတယ္။ ၾကာလာရင္ေတာ့ ေတြ ့ရာကားတတ္စီးျပီး ဟုိေျပာင္းဒီေျပာင္းေပါ့။ ေက်ာင္းသြားတာေပါ့ေလ။ ကံေကာင္းလို့ ေနရာေလး ဘာေလးရရင္ ခ်စ္သူနဲ့ တြတ္တီးတြတ္တာေလးေတြေျပာ ( အဲလုိဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေနာ္ )။

မနက္ ၉ နာရီ တခါတေလလည္း ေနာက္က်ေပါ့။ ဆရာမအျပစ္မေျပာခင္ သိသေလာက္ေလး ေက်နပ္ေအာင္ေျပာေပး ( ဒီေန့ ရာသီဥတု ေကာင္းတယ္ေနာ္တို့၊ မင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ ရႊင္လန္းေနတယ္တို့ ဘာတို့ေပါ့ေလ ဒီလိုပဲ ေဖာရတာ း) )။ စပါၿပီ ဘာမွန္းမသိေသာ စကားမ်ားႏွင့္လံုးလည္ပတ္ခ်ာရိုက္ သူလဲေျပာခ်င္တာေျပာ ကိုယ္လည္း အဘိဓါန္တစ္အုပ္နဲ့ အလုပ္ေတြရႈပ္ေပါ့။ ခဏအနားေပးတဲ့ အခ်ိန္ေလးဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ ...

ေန့လည္ ၁၂း၃၀ မနက္ပိုင္းစာသင္ခ်ိန္ၿပီးလို့ ေတြ ့ရာၾကံဳရာ ခပ္ေပါေပါမုန့္ေလး၀ယ္စား လဆန္းရက္ေလးေတြပါပဲ လကုန္ပိုင္းရက္မ်ားမွာေတာ့ ဒီလိုပဲ ဆာေနတဲ့ဗိုက္ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ့ ေပါက္ကရေတြေျပာၿပီး အဆာေျဖရတာေပါ့ေလ။ ဒီလိုႏိူင္ငံ၊ အခုကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘယ္ရာသီဥတုမွာ ဘယ္လိုအစားအစာမ်ားကို ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္စားဆိုေသာ စာရင္းဇယားႀကီးမ်ားနဲ့ ရထားေသာလခကို ခ်ိန္ထိုးလိုက္ရင္ ဟုိလူေတြ မ်က္ရည္ဘူးသီးလံုးေလာက္က်သြားမလားပဲ။ ဒါေတာင္ အစားအေသာက္တစ္မ်ိဳးနဲ့ပဲေျပာေသးတာ အဟီး ေျပာရင္းဆိုရင္း ဟိုလူမ်ားလို မိန္းမလွ်ာေလသံေပါက္သြားတယ္။ ( ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ တခါတေလလည္း လႊတ္ လႊတ္သြားလို့ပါ )

ေန့လည္ ၁း၀၀ ေနာက္စာသင္ခ်ိန္အတြက္ ေနာက္စာသင္ခန္းကို ေျပးၿပီး ဆရာသင္ေသာစာမ်ားကို လိုက္မွတ္ ေရးခ်င္တဲ့ေနရာေရးေသာစာမ်ားကို လိုက္မွတ္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္ဖို့ေကာင္းပါတယ္။ ဆရာမ်ားကေတာ့ ဒီလိုပဲသင္တာပါ။ သူတို့ေျပာတာေတြကိုလည္း လိုက္နားေထာင္ရ၊ ေရးလိုက္ေသာစာမ်ားကလည္း အစီအစဥ္မက်နဲ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။

ညေန ၆း၀၀ ၿပီးျပီ တေန့တာ စာသင္ေသာအခ်ိန္မ်ားၿပီးဆံုးလို့ အေဆာင္သို့ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး ေရာက္လာပါၿပီ။ အေဆာင္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ခဏေလာက္ အေညာင္းအညာေျဖ ရွိတာေလး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္၊ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ မီးမီးေလးကို ေပါက္ကရမ်ားထုိင္ေျပာၿပီးသကာလ စာၾကည့္စားပြဲေရွ့ထိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ ၁၁း၀၀ ... အင္း ေရေလး ဘာေလးခ်ိဳးဦးမွ အိမ္စာေလးလုပ္၊ ဟုိစာအုပ္လွန္ ဒီစာအုပ္လွန္ ၿပီးေတာ့လည္း ဘေလာ့ထဲေရာက္သြားတာပါပဲ။ အဘိဓါန္ၾကည့္လိုက္ စာၾကည့္လိုက္ ဘေလာ့ဖတ္လိုက္နဲ့ အခ်ိန္ေတြက ကုန္မွန္းမသိ ကုန္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ( --း-- ) ဘယ္အခ်ိန္အိပ္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာေတာ့ဘူး း) ။

အဲဒါေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ တနလၤာမွ ေသာၾကာအထိေပါ့ဗ်ာ။ စေနကေတာ့ စာသင္ခ်ိန္နည္းပါတယ္ မနက္ ၁၀း၀၀ ကေန ညေန ၃း၀၀ ထိပါပဲ။ ၿပီးရင္ေတာ့ တနဂၤေႏြ သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ ေနာက္တစ္ပတ္အတြက္ျပင္ဆင္ ေလွ်ာ္စရာဖြတ္စရာမ်ားကုိ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပါ့။

ဒီေရာက္မွ ကိုယ့္အတြက္အခ်ိန္ေတြက တအားနည္းသြားသလို ခံစားရတယ္ဗ်ာ။ လူကလဲ အထီးက်န္ဆန္လာတယ္။ ဘေလာ့ေလးရွိေနလို့ ေတာ္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းစာကိုပဲ လုပ္ရမလို၊ အျပင္ဗဟုသုတကိုပဲ လိုက္စားရမလို၊ ဘေလာ့ထဲကိုပဲ စိတ္ႏွစ္ရေတာ့မလိုနဲ့ လံုးလည္ပတ္ခ်ာရမ္းေနတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အသိအျမင္ေတြမ်ားလာေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသံုးမက်ေလဆိုတာ ပိုပိုသိလာတယ္။ လုပ္ခ်င္တာ သိခ်င္တာ ဖတ္ခ်င္တာ မွတ္ခ်င္တာေတြကမ်ားျပီး လူကလိုက္မလုပ္ႏိူင္ေတာ့ အားမရဘူး။ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေသခ်ာမသိပဲ ေစာ္ကားေနေသာသူမ်ားရဲ့ စကားကိုလည္း မခံခ်င္ဘူး။ လုပ္လို့ရသေလာက္ အခ်ိန္ေလးမွာ တတ္သေလာက္ေတာ့ လိုက္လုပ္ေနရဦးမွာပဲေလ။ အနိမ့္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရဦးမွာပါ။ ေလာကႀကီးက သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ တေန့တာအတြက္ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ တခုခုေတာ့ရသြားၾကပါေစလို့ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုးပဲ ျငိမ္းခ်မ္း ေအာင္ျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပၾကပါေစ။

မမေလေျပေရ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့တေန့တာကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။ ေမာင္ညီမေလးတို့တေတြလဲ တေန့တာမွာ .... အဲ ပံုျပင္ေျပာတဲ့သူနဲ့ ေရာသြားလို့ ဟတ္ ဟတ္ ဟတ္။ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။