ကြ်န္ေတာ္ ဘေလာ့ေရးျခင္းကို နားထားပါဦးမယ္ခင္ဗ်ာ ...။
ထင္သလိုေရးတယ္ ေရးခ်င္သလိုေရးတယ္ ငါမွားသြားလို့လဲ ကမာၻမပ်က္ဘူး
ထင္သလိုေရးတယ္ ေရးခ်င္သလိုေရးတယ္ ငါမွားသြားလို့လဲ ကမာၻမပ်က္ဘူး
ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေကာင္ေတြရဲ့
အစာအိမ္၀မွာ မုသာ၀ါဒေတြနဲ့ ပိတ္ဆို့ေနတယ္
ကမာၻႀကီးကပဲ ပိုၿပီးတိမ္းေစာင္းလာတာလား
လူေတြကပဲ ေစာင္းငန္းငန္းျဖစ္လာတာလား
လက္ေတြတယမ္းယမ္း အံေတြတက်ိတ္က်ိတ္နဲ့
လမ္းေတြက မေကာက္ေပမယ့္
စိတ္ေတြကေတာ့ မေျဖာင့္ေတာ့ဘူး
မေန့တေန့ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ့ ငါ
လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္လုိ့ သစၥာေရေသာက္ၾကတယ္
( တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ သစၥာရွိေၾကးေပါ့ )
ေသာက္ၿပီးခဏမွာပဲ ဗိုင္းခနဲလဲက်တယ္
( မေသေသးဘူး ဆန့္ငင္ဆန့္ငင္နဲ့ )
ကဲ ကဲ အားရပါးရကခုန္ၾက
ဒါဟာ အလႅာအရွင္ျမတ္ရဲ့ အမိန့္ေတာ္ကို ခံယူတာမဟုတ္သလို
ခရစ္ေတာ္မွာလည္း အိပ္ေပ်ာ္တာမဟုတ္ဘူး
ေန့စဥ္ထုတ္သတင္းစာမွာ ၁" . ၂" အကြက္တစ္ကြက္ပါဖို့လဲ မဟုတ္ဘူး
က်င့္ျခင္သလို က်င့္ၿပီး ဆင္ႀကံ ႀကံေနက်တဲ့
ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား ႏႈတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါးဖို့ျဖစ္တယ္
အေတာင္ႏွစ္ဆယ္ ၀တ္ မ၀တ္
မေသခ်ာတဲ့ ေယာက်ာၤးရင့္မာႀကီးမ်ား
ပုဆိုးၿခံဳထဲက လက္သီးျပဖို့ျဖစ္တယ္
ရယ္ၾက ေမာၾက ေပ်ာ္ၾက ပါးၾက
လူေတာ္လူေကာင္းေတြရဲ့ ပံုစံခြက္ထဲ
ဒလိမ့္ေကာက္ေကြး ျပဳတ္မက်ခင္
ပိႆေလးနဲ့ ေဘးပစ္ၾက
ဒါမွမဟုတ္ အလႊာပါးပါးၿခံဳၿပီး ငိုေၾကြးၾက
ပဥၥမံအနမ္းေတြနဲ့ အားပါးတရနမ္းၾက
ေဟာဒီေနရာမွာ စာေရးတာ၊ကဗ်ာေရးတာမဟုတ္သလို
အႏုပညာကို ခ်ျပတာလည္းမဟုတ္ဘူး
စိတ္ထင္ရာကို ေလွ်ာက္ေရးတာ
မိုက္တယ္ဆိုတာ သိပ္လြယ္တာေပါ့
လက္ညိႈးေလးေကြးတတ္ဖို့ မလိုဘူး
နားရြက္တံေတြးဆြတ္တတ္ဖို့ပဲ လိုတယ္
အကုန္လံုးမွန္ေနတဲ့ လူေတြၾကားမွာ
တစ္ေယာက္မွားသြားလို့ ဘာျဖစ္သြားမလဲ
ကဲပါေလ လူညီၾကသားပဲ
ဤ ကြ်ဲဖတ္လိုက္ၾကတာေပါ့ ... ... ...။
ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို အစ္မဟန္နီရဲ့ ဘန္နာက စာသားကို ယူထားတာပါ ..။
ဒီေန့မွာ သူမအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ႏူးညံ့စြာရူးသြပ္တယ္
ဒီေန့မွာ သူမအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ႏူးညံ့စြာရူးသြပ္တယ္
ေဟာဒီေန့မွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ရင္ဘတ္ေပၚကို
ကြ်န္ေတာ္ တဖုတ္ဖုတ္နဲ့ ပစ္က်တယ္
သူမမ်က္ႏွာညိႈးငယ္တဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာေဗဒေတြ
ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္ကုန္တယ္
သူမရဲ့ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ
ကြ်န္ေတာ္ စုန္းစုန္းျမႈပ္တယ္
စီကာစဥ္ကာ မဟုတ္ပဲ
က်လာတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့
ခပ္ေ၀းေ၀းကို ကန္ထုတ္ျပစ္မိတယ္
အရွအနမ်ားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာေတြဟာ
သူမနဲ့မသက္ဆိုင္ပါဘူးဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္တယ္
ကြ်န္ေတာ္နဲ့သူမ ရင္ျခင္းအပ္တဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ႏူးညံ့မႈေတြနဲ့
သူမကို ေႏြးေထြးေစမယ္
ေျမာက္ျပန္ေလေတြ မတိုက္ခတ္မီ
သူမနဲ့ပါးျပင္ခ်င္း နီးခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ္ စာလံုးေပါင္းျပမယ္
တိမ္ေတြျပာမယ့္ တစ္ေန့
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္မွာ သူမကိုေထြးေပြ့လို့
ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြကိုသီဆိုျပမယ္
သူမရဲ့ မနက္ခင္းတိုင္းကို
ကြ်န္ေတာ့္အနမ္းေတြနဲ့
ႏိုးထေစမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
သူမရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တိုင္တည္ပါတယ္။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ …
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္ေပးတတ္တဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ လက္ကေလးေတြကို လြမ္းတယ္ ...။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
တစ္ခါတည္း ကိုင္ၾကည့္ဖူးတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ေျခသန္းေလးကို လြမ္းတယ္ ...။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
အၿမဲတမ္းနမ္းခဲ့ရတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို လြမ္းတယ္ ...။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
တစ္ခါမွ မနမ္းဖူးတဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကို လြမ္းတယ္ ...။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့
ခ်စ္သူရဲ့ ရင္ေငြ ့ေႏြးေႏြးကို လြမ္းတယ္ ...။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ခ်စ္သူရဲ့ အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို လြမ္းတယ္ ...။
မ်က္လႊာခ် မၾကည့္ေၾကး
မ်က္လႊာခ် မၾကည့္ေၾကး
ေျခသလံုးအိမ္တိုင္
ရြတတ ကြ်တ္ဆတ္ဆတ္မို့
မည္ကာမတၱေတြနဲ့
ကာရန္ရွာၾကည့္မိတယ္
အဆံုးေတာ့ ရႈ့ံတြေနတဲ့
နာမ၀ိေသသနတစ္ခုကို
အရွင္လတ္လတ္
ဆုပ္ကိုင္မိတယ္
နာၾကည္းစြာ၊ ရြံ ့ရွာစြာ
စက္ဆုပ္စြာ တုိက္ခိုက္ရန္
အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ …။
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
အသည္းႏွလံုးမွာ ကၽြဲပုခံုးထေအာင္
တစက္စက္ေပါင္းခံၿပီးမွ က်လာတဲ႕အရည္
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ … …
အိပ္ငိုက္ေနတဲ႕ ကဗ်ာက်မ္းၾကီးကေျပာတယ္
ငါနမ္းခဲ႕တဲ႕ ပန္းခက္ေတြထဲ
ရနံ႕သင္းဆဲ ေဆာင္းေတြသာျပင္းႏြဲ႕
ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ ဗ်ပ္ေစာင္းသံဟာ
မရဏလက္တို႔ရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ျဖစ္တယ္ … …
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္တဲ႕
သူတို႔ေျပာၾကတာေပါ႔
အႏုပညာဆိုတာကေရာ အပြင့္မဲ႔ပန္းလား
ငါတို႔နမ္းခဲ႕တဲ႕ ကဗ်ာေတြကေတာ့
မာယာမဲ႔ပန္းတိုင္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္
… လာ … … လွမ္းစို႕ … …
ပုဂၢိဳလ္စြဲေနသမွ်
တို႔ေတြမ်က္စိမြဲေနမယ္ပ
ကဗ်ာရဲ႕ ရင္ခတ္သံဟာ ခံစားခ်က္ရဲ႕ မ်ဥ္းၿပိဳင္
အလင္းၿပိဳင္က်ရင္ တို႔ပိုင္တဲ႕ ဆံုခ်က္တိုင္း
ကမၻာတစ္သက္ ၀င္းလက္ေတာက္ပေနရမယ္ဆိုတာ … ယံု … …
ဘယ္သူေျပာလဲ
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
ကဗ်ာဟာ သက္မဲ႔ ျဒပ္မဲ႔ ဗီတာမင္အျပည့္နဲ႔ ၿခံထြက္သီးႏွံမ်ားျဖစ္ရဲ႕ …
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ပ်ိဳးႏုတ္ျခင္းမွာ
စိမ္းစိုသန္မာလာျခင္းလည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အာ႐ုဏ္တက္လင္းၾကက္တြန္သံရဲ႕ ကနဦးမွာ
တစ္မနက္စာအတြက္
ႏိုးတ၀က္အိပ္ပ်က္ညေတြထုဆစ္
ရင္ဘတ္အငွားခ်ခံရသူ
တစ္ကၽြန္းစံ ရာဇ၀တ္ေကာင္လည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အလြမ္းေတြေ၀လို႕ အနမ္းေတြ ေသြရတဲ႔အထဲ
ငါတို႔ရင္ဘတ္ေတြ ႏြမ္းေႂကြရမတဲ႕လား
မေသခ်ာပါဘူးကြယ္ …
ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
ကိုယ့္ရင္ေငြ႕ကိုယ္ ပါးပါးေလးလံႈခ်င္ေနတဲ႕ေကာင္ေတြပါ …
ေဟာဒီမွာကြယ္ …
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ခ်ခင္းထားတယ္ …
အေသြးအေရာင္မဲ႔တဲ႔ေလထုထဲမွာ
မင္းတို႔ရဲ႕ သစၥာေတြနဲ႕အတူ
လိုက္ဖမ္းလိုက္ၾကေပါ႔ … …
မၿပံဳးဘူးလို႕ေနလိုက္တာ
ျဒပ္စင္ခ်င္းေတြ႕လို႕
ဒီကေန႕ …
ငါတို႔ဓါတ္ျပဳလိုက္ၾကတယ္ … …
မေတြ႕ ၾကေတာ့ဘူးလို႔ပါပဲ
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ဘ၀လံုးေတြ႔ခဲ႔ၾက
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာၾကေလနဲ႕
ကဗ်ာဆိုတာ
… “ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ ” … …
( တည္ညိမ္းကို + ChIroN + တင့္ထူးေ႐ႊ + ၿဖိဳးငယ္ + မွ်ားျပာ + ညိမ္းညိဳ )
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ကဗ်ာ
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ကဗ်ာ
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္႐ွိတယ္
ေလႀကီးမိုးႀကီးရယ္
လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္ရယ္
ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ႔ႏွင္းဆီခိုင္ရယ္..
ေလႀကီးမိုးႀကီးက
ဒီေန႔ ဒိုင္ယာေလာ႔ေတြ လႊတ္ေကာင္းေနတယ္
ဘီယာကိုေရခဲေသတၱာထဲတည့္တယ္
ၿပီးေတာ႔ heater ေပၚတင္တယ္
ပူတစ္၀က္ေအးတစ္၀က္ဘီယာကို
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုယုယေနပံု
သူ႔မ်က္လံုးေတြကရီေ၀
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကတုန္ယင္
အိပ္ေရးမ၀လို႔ထင္ပ
ေဟ႕.. ႏွင္းဆီခိုင္ႀကီးေရ
လာေဟ႔ မင္းအလွည့္
တို႔မွာလည္း
ရင္ေငြ႔လႈံစရာဆိုလို႔ဒါေလးပဲ႐ွိတယ္ကြာ
ဟုတ္တယ္ဟုတ္..။
မဟုတ္ဘူးကြတဲ႔
ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ႔ ႏွင္းဆီခိုင္က
၀မ္းေခါင္းသံႀကီးနဲ႔ ထေအာ္တယ္
မင္းခ်က္တဲ႔ကဗ်ာက မႏူးဘူး
ဆရာ႔ဆရာႀကီးေတြ ၀မ္းပ်က္ေနဦးမယ္ဆိုပဲ
ၾကိဳက္သပ
လာစမ္းကြာ..
မင္းဘာေကာင္လဲ ငါဘာေကာင္လဲ
အသည္းကြဲတဲ႔အေၾကာင္းေတာ႔ လာမေျပာနဲ႔
မင္းလွိမ္႔တာေတြ႐ိုးေနပီေလ
ေဟး..ေဟး မ်က္ႏွာႀကီး႐ႈံ႔မဲ႔သြားပံုက
ေလေလ်ာ႔ေနတဲ႔ ပူစီေပါင္းလို
အတြင္းသားမွာ ဗလာက်င္းေနသေယာင္
ဟာ..ဟ မင္းကိုငါမယံုေတာ႔ဘူး ႏွင္းဆီခိုင္
လာလာ မင္းထိုင္လွည့္ ငါေညာင္းေနၿပီ။
ကဲ ... ေလႀကီးမိုးႀကီးေရ
မင္းမေခၚခင္တည္းက ငါတက္ခ်င္ေနတာဟ
ေနဦး ဒါေလးေတာ့ ကုန္ေအာင္ေမာ့မယ္ကြာ
အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား
ဟ .. ခံုေပၚမွ မေရာက္ေသးဘူး
ဟုိဘက္မွာငါေသာက္ညင္ကတ္တဲ့
ရမ္ဘုိကားက ဖြင့္ထားျပန္ပီ
ထားေတာ့ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္
ႏွာေစးေနတာ ေကာင္းတယ္တဲ့
မေန့က မန္ယူရႈံးသြားတယ္
ဒီေန့ေတာ့ မင္းဆီေရာက္လာတယ္
မင္းကို ႀကိဳသတိေပးမယ္ ..
ငါ ေခါက္ဆြဲေျခာက္နဲ့ ရန္ျဖစ္ထားတယ္
ေဟ့ေကာင္ လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္
ဟုိလူေကာင္းတယ္ ဒီလူေကာင္းတယ္မလုပ္နဲ႔
အရက္မရွိတဲ့ ပုလင္း ဂ်ိဳကာမပါတဲ့ ဖဲထုပ္
အင္တာနက္မခ်ိတ္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ
ကပ္ကပ္လန္ေအာင္ရန္မေတြ ့တတ္တဲ့ ေကာင္မေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္ ရန္မခုန္တတ္ဘူး
အဲဒီစကားလံုးေတြက ၾကားရတာမ်ားလုိ့ နားခါးေနၿပီ
ေျပာရဖန္မ်ားလို႔ ေ႐ႊခ်ရမယ္ဆိုရင္လည္း
ေ႐ႊေတာင္ႀကီး ဟည္းထေနေပါ႔
လွ်ာဖ်ားမွာ အသားမာေတြက သက္ေသ။
ငါျဖတ္ေျပာဦးမယ္ ေလႀကီးမိုးႀကီးေရ
မင္းကို ခုန..ကဗ်ာေရးပါဆို
ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္ၿပီး
ဘီယာေလးစုပ္လုိက္ ကဗ်ာေလးေရးလိုက္
ဘူဇြာတပတ္ရစ္ႀကီးနဲ႔တူေနသေလး ဘာေလး
လက္၀ဲယိမ္းသေလး လက္ယာယိမ္းသေလးနဲ့
မင္းကိုယ္မင္းႏုိင္ေအာင္ အရင္ထိန္းပါဦး
ဘာလဲ ေပတီးေပစုတ္ေနမွ
မင္းက ကဗ်ာဆရာလို႔ထင္တာလား
အငဲရဲ႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ငါဆိုျပမယ္
"မင္းတို့အႀကိဳက္ တံဆိပ္မကပ္နဲ႔" တဲ့
ဘာလဲ မင္းသိပ္တုန္လႈပ္သြားသလား
မလန္႔ပါနဲ႔ကြာ
မင္းရင္ထဲ႐ွိတာ ေရးခ်လိုက္စမ္းပါ ...
ဘယ္သူမွ ဦးမညႊတ္ရင္ေန ငါဦးညႊတ္မယ္။
မင္းရယ္ေနမလား လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္
ဒါမွမဟုတ္ ခပ္တည္တည္နဲ့ မင္းစတုိင္လ္အတိုင္းလုပ္ေနမလား
ေသခ်ာတာေတာ့ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ေယာက်ၤားတုိင္းဟာ
နည္းနည္းေလး၀င္လာရင္ ခ်စ္သူကိုတမ္းတတတ္တယ္ဆိုတာပဲ
ငါျမင္ေနရတယ္ေလ
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲရွိတဲ့သူတုိင္းကို ငါျမင္ေနရတယ္
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ မင္းရဲ့သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားကို
တစ္ရာသီေတာ႔ အငွားခ်ကြာ
ငါလည္း လူငယ္ေျခတက္တစ္ေယာက္ပါ
ေနဦး "တူတူတူ တူတူတူ" တဲ့
ဖုန္းလာေနၿပီ
ကဲ လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္ေရ
မင္း စင္ေပၚကို တက္လိုက္ဦး ...။
ငါ့အလွည့္မ်ားေရာက္ပါ့မလားလို႔ ကြာ
မင္းတို႔ေတြလဲ ေဂၚဖီစားျပီး ေတာ္ကီ ပြားလြန္းအားၾကီးတယ္
ေျဖးေျဖးလဲ ေဖါက္ပါ ၾဆာတို႔ရယ္
အဖ်ားအနားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါလဲလန္းပါရေစကြာ
မင္းလက္ထဲကစီးကရက္ ငါ့ကိုေပးေဟ့..
ကဗ်ာေရးရင္ အေတြးေတြက အခိုးအေငြ႔လို
လည္မ်ိဳထိတြယ္တြယ္တက္လာရဲ႕
အခ်စ္အေၾကာင္းကို ကဗ်ာဖြဲ႔မယ္ဆိုပဲ
မလုပ္နဲ႔..မလုပ္နဲ႔
ဒီကိစၥတအားႏူးညံ့တယ္ဟ။
ငါ့မွာလဲ ငိုျခင္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ညႊတ္ကြင္းထဲ
အမုန္းေတြပဲ ခြဲတမ္းက်က်လာတယ္
ကံၾကမၼာကလဲ ငါ့က်မွ မ်က္နွာဖ်က္ရိုက္
စားစရာမရွိ ေလွ်ာ္စရာရွိေပါ့ကြာ
လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္ေတာင္ ငါဆိုတဲ႔ေကာင္က ခပ္ျပံဳးျပံဳးပဲ
မရယ္နဲ႔ ငါ့ေကာင္ေတြေရ..
ကင္မရာ မီးေတြဖ်တ္ဖ်တ္ ဘယ္သူမ်ား အကယ္ဒမီရမလဲ
အားလံုးရင္တလွပ္လွပ္
ငါ့အနားဘယ္သူမွ လာမကပ္နဲ့ လာမကပ္နဲ႔
တစ္ေကာင္ထဲပဲ
ဒါေပမယ့္ၾကြက္စုတ္
ငါ့လက္ကို ၀ိုင္းဆြဲၾကပါဦး
ငါ့လက္ေတြ ဗဟိုခ်က္မဲ့ေနလို႔ကြာ
ေခါင္းထဲက မိုက္ကနဲ ဆို လက္က ရိုက္ၿပီးသားပဲ
ေဘးက ဘီယာပုလင္းကလဲ ဖင္ကပ္ေနၿပီ
အိမ္ရွင္ဘယ္သူလဲေဟ့... ဘယ္ေကာင္လဲ
လက္ၫိႈးေလးေကြးရံုနဲ႔ လူမိုက္ဆိုကြ
ဒီအခ်ိန္မွာ ငါလက္တက္ေနတယ္
ငိုင္မေနနဲ႔ ငူမေနနဲ႔
နိုင္ေသာသူတစ္၀ိုင္းလံုးသိမ္းတယ္ဆိုတာ
ၾကားဖူးရဲ႕မဟုတ္လား ။
ေဟာဒီမွာ
ငါတို႔ကဗ်ာကို သံုးေခ်ာင္းေထာက္ထားတယ္
ညာရမွာပ်င္းတဲ႔ လူသံုးေယာက္
ကိုယ္႔အ႐ိုးနဲ႕ကိုယ္ေထာက္ကူ
ဘ၀ကိုကဗ်ာနဲ႔ ဆ,တူေရာစပ္ထားျခင္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာစီး၀င္လာရာလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း
သံဂေဟ ေၾကးဂေဟ အထပ္ထပ္နဲ႔
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ ပလပ္ေခါင္းထိုးလိုက္ၾကတာလည္း ျဖစ္တယ္
မိတ္ေဆြ အလိုက္အထိုက္ေတာ႔ မလုပ္ပါနဲ႔
ႀကိဳက္ရင္လဲႀကိဳက္သလို မႀကိဳက္ရင္လည္းမႀကိဳက္သလို
ဆဲပါ.. ဆိုပါ.. ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ပါ
ေဟာဒီကဗ်ာကေပးလာမဲ႔အေမြ ေ႐ႊျဖစ္ပါေစေတာ႔..။ ။
ညိမ္းညိဳိ+တင့္ထူးေ႐ႊ+ မွ်ားျပာ
ေရႊအိုးထမ္းျပန္ခဲ့ေတာ့ ညိမ္းညိဳ
ေရႊအိုးထမ္းျပန္ခဲ့ေတာ့ ညိမ္းညိဳ
“ေယာက်္ားခ်င္းအခ်စ္နဲ ့
ေယာက်္ားခ်င္းအခ်စ္ ႐ွိခဲ့တယ္ဆိုရင္
အဲဒီ ဗိုင္းရပ္(စ္) ပိုးကို
ငါအရင္ေတြ႕႐ွိ တာပါကြယ္“…….ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ညိမ္းညိဳေရ…..မင္းဘယ္လိုလဲ
မင္းဘယ္သူဆိုတာထက္
မင္းကဗ်ာသာ ငါစိတ္ဝင္စားတယ္
မင္းကဗ်ာထဲမွာသာ
မင္းကို ငါ ႐ွာေဖြလိုက္ခ်င္တယ္
ငါ႔ ဒိုင္ယာရီ ရဲ႕စာတစ္မ်က္ႏွာ
မင္းကဗ်ာေၾကာင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပတယ္
အိပ္မက္ ေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ
ငါ႔ကိုငါ ေခၚဖို႔ မရဲေပမယ့္
မင္းကိုငါ ေခၚရဲဖူးခ်င္တယ္
ငါတို႔ တရားမေဟာဘူး
ငါတို႔ လမ္းမျပဘူး
ခံစားမႈ ေတြကိုသာငါတို႔ လႈပ္ႏႈိးတယ္
ေမတၱာတရားကို ျမတ္ႏိုးတယ္
ဒဏ္ရာအနာတရ ေတြကိုသာ
ခ်င္ျခင္းတပ္စြာ လိုက္႐ွာတယ္
ေလာကႀကီးနဲ႔ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္တယ္
ဖန္တစ္ရာေတေအာင္ ရန္ျဖစ္လည္း
ငါတို႔ ျပန္ျပန္ခ်စ္တယ္
ကဗ်ာဆရာ ရဲ႕မဟာတာဝန္ဟာဒါပဲ
ဒီေလာက္ပဲေပါ႔ကြာ
“ကဗ်ာဆရာေသရင္
ကဗ်ာနဲ႔ သရဏဂံု တင္ရတယ္“…..ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ညိမ္းညိဳေရ
မင္းမေသဘဲ
မင္းကဗ်ာေတြမေသလိုက္ပါနဲ႔
ကဗ်ာကို ယံုတာစံုလံုးမကန္းပါဘူး
ငါ ေသရင္ သရဏဂံု တင္ဖို႔
ကဗ်ာေတြ ထမ္းၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့…..ညိမ္းညိဳ ။ ။
ညီသူငယ္ခ်င္း မွ်ားျပာ ႏွင့္ ညိမ္းညိဳ သို ့
ညိဳထက္ညိဳ ( ၂၃၊၀၁၊၀၈ )
ကိုညိဳထက္ညိဳရဲ့ ကဗ်ာေလးပါဗ်ာ အစ္ကိုေရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
