ထိုေနရာသို့ လွမ္းၾကည့့္ျခင္း

အျမဲျပံဳးေနတဲ့ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာျမင္တိုင္း
လူတိုင္းကို အျပံဳးနဲ့ဆက္ဆံပါလို့
ေျပာခဲ့တဲ့သူကို ေျပးေျပးရိုက္ခ်င္တယ္ ...
ဘာသည္သာ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ဆိုလား
ေျပာၾကတဲ့စကားေတြနဲ့ နယူတန္လည္း
ခင္ဗ်ားနဲ့ေတြ ့မွ ငေပါၾကီးလံုးလံုး ျဖစ္ေတာ့တယ္ ...

အျမီးေခြအိပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြေတာင္
လွည့္မၾကည့္တဲ့ အရာၾကီးကို
ခင္ဗ်ားမို ့မရြံမရွာ ဖက္တြယ္ထားတာ
က်ဳပ္ျဖင့္ အံ့ၾသလုိ့မဆံုးဘူး ...
အင္းေလ ...
ငရဲက လာသူဆိုေတာ့ ျပာပူဘယ္ေၾကာက္မလဲ ...

ထမိန္မျခံဳပဲနဲ့ စုန္းမျဖစ္ေနတဲ့
ေဒၚအိုစာတစ္ေယာက္လဲ အခုထိ
တံျမက္စည္းစုတ္ကို စီးျပီးေတာ့
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ့ နံတုန္း ....
မီးတစ္စေတြ ့တိုင္း လက္ခေမာင္းထထခတ္တတ္တဲ့
လက္သည္းဖြက္လူတန္းစားေတြလဲ
ေဟာင္လြန္းေတာ့ လူမေလးေတာ့ဘူး ...

ခင္ဗ်ားတို့လို အတၱေဘာေတြ
အခ်ိန္တိုင္း တက္တက္စီးခံေနရတဲ့
ဖိနပ္ေတြအစား ရင္နာမိတယ္
သည္ဖိနပ္ေတြ ခင္ဗ်ားတို့ပါးျပင္ေပၚေရာက္ဦးမွာပါ ...
ခင္ဗ်ားတို့ကို ေရာ့ခ္စတီး၀ပ္ဆိုတဲ့သူ
က်ဳပ္ဆီကိုေခၚလာတဲ့ အခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့
မျမဲျခင္းတရားေတြကို သင္ၾကားေပးဦးမယ္ ... ။ ။

အေၾကြးေတြကို မၾကာခင္ဆပ္ပါမယ္ခင္ဗ်ာ...။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေမ့ရဲ့ရင္ထဲက မ်က္ရည္တစ္စက္ကို ျမင္လိုက္ရလို့ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနပါတယ္ ......။ ။

A Message From Western Bank of River

A Message From Western Bank of River

မင္းစြန္႔သြားရာဒီေျမမွာ

အရင္လို အုတ္ႀကားျမက္ေပါက္ေတြ မင္းမူတုန္း

ေအး၊ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြကလည္း ရွင္သန္တုန္းပဲ

မင္းတစ္လမ္းစာ သာရံုနဲ႔ လိပ္ျပာသန္႔သင္႔ေနပါျပီ

ဒီေျမမွာ ေန၀င္လို႔ ဘယ္သူမွ မင္းကို အျပစ္မတင္ဘူး

ဒီအေနာက္ဘက္ကမ္းမွာမွ အရြက္က်ခဲ႔တဲ႔ေကာင္ေတြပဲကြာ

အပင္မေပါက္ခ်င္ေသာ္လည္း အျမစ္တြယ္ခဲ႔ျပီမို႔

ညည္းခ်င္းမခ်ေတာ႔ဘူး ကိုယ္႔လူေရ…

မ်ားမ်ားေျပာခြင္႔မရွိလို႔လား ဒီမွာေတာ႔ မ်ားမ်ားေတြးႀကတယ္

ရွင္သန္ေနတာကိုသတိရဖို႔ နာရီနဲ႔ ေန႔စြဲေတြမွတ္ႀကတယ္

ေျမာက္ေလအလာကိုေစာင္႔ႀကတယ္

ဘာလို႔လဲသိလား… ဒိထက္ေကာင္းတာ လာဖို႔မရွိလို႔ေပါ႔ ငတံုးရဲ႕

ႀကယ္ေႀကြကိုလည္းမေစာင္႔ဘူး

ရြက္ေႀကြကိုလည္းမေကာက္ဘူး

အိပ္မက္ဆိုတာ အိပ္ေပ်ာ္သူေတြသာမက္ခြင္႔ရတာကလား

သက္ျပင္းခ်ရင္ အသက္တိုတတ္သတဲ႔

သူလိုငါလိုအပင္တစ္ပင္ေပ်ာက္သြားရင္ ဒီေျမနည္းနည္းေပါ႔သြားရွာမလား

ဒါနဲ႔ လူႀကံဳရွိရင္ အေရွ႕ဘက္ကမ္းက

ျငိမ္းခ်မ္းေရးသံလြင္တစ္ခက္ေလာက္ပို႔လိုက္ပါ

အတုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ… ျမင္ဖူးရတာေပါ႔။ ။

Honey

ကဗ်ာေလးကို ပိုင္ရွင္ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ့ ဒီေနရာကေန ကူးယူေဖာ္ျပတာပါဗ်ာ ။

ေလလြင့္ဌက္၏ နားခိုရာ

ခတ္ျပစ္လိုက္စမ္းပါ
မင္းတို့ရဲ့ အေတာင္ပံေတြကို
အားအင္ရွိသေလာက္ေပါ့ ...

ဘာေတြကိုေၾကာက္ျပီး
ဘယ္သူကို အားနာေနမွာလဲ
အခ်ိန္ဆိုတာ လူကလုပ္တာပါကြာ

ေလစုန္မွာ ေမွ်ာေနမယ့္အစား
ေလဆန္မွာ ပ်ံတက္ျပီး
ငါတုိ့ရဲ့ ရင္ကိုအကြဲခံလိုက္မယ္

ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္မျပဳရင္ေတာင္
ကမာၻေျမႀကီးက သူ့ရဲ့ရင္ခြင္မွာ
ငါ့တို့ကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လဲေလ်ာင္းေစမွာပါ ....။ ။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္အိမ္မက္

'အား ... ေအးလိုက္တာ ...'
ျဖတ္ခနဲ မ်က္လံုးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဂုတ္ကို လက္ေအးၾကီးနဲ့ ကိုင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္...
'ေဟ့လူ ဘာလုပ္တာလဲဗ်'
'လွ်ာမရွည္နဲ့ ထစမ္း' "ေျဗာင္း"
(အာ ဒီလူ ရုပ္ၾကည့္ေတာ့ သန့္သန့္ျပန့္ျပန့္နဲ့ ေတာ္ေတာ္လက္သံေျပာင္တာပဲ)
'ဘာလဲဗ် ဘာလုပ္မလို့လဲ'

'မင္းကို ေျပာစရာရွိလို့ကြ၊ မင္းတို့က ဘေလာ္ဂါ အခ်င္းခ်င္းမွ ခ်စ္တာလား။ ဘေလာ့မေရးပဲ မင္းတို့ကို အားေပးတဲ့သူကိုေတာ့ မင္းက အဖက္မလုပ္ခ်င္ဘူးေပါ့ေလ ဟုတ္လား'

'အာဗ်ာ ဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ကေျမာက္ကေခ်ာက္စာေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လာဖတ္တဲ့သူကို ကြ်န္ေတာ္ ေလးစားပါတယ္ဗ်။ ဘေလာ့ေရးေရး မေရးေရး ကြ်န္ေတာ့္ကို ခင္လုိ့လာတာပဲဗ် အဲလိုစိတ္မ်ိဳး ကြ်န္ေတာ့္မွာ မရွိပါဘူး။'

"ေတာ္စမ္း" ... 'မင္း ေပါက္ကရေတြ မေျပာနဲ ့။ ေျပာေတာ့ တစ္မ်ိဳး လုပ္ေတာ့ တလြဲဆိုတာ မင္းလိုလူစားမ်ိဳးပဲ '

'ဟာ .. ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ္ကို အသားလြတ္ၾကီး စြပ္စြဲေနပါလားဗ် ... ေနပါဦး ကြ်န္ေတာ္က ဘာလုပ္မိလို့ ခင္ဗ်ားက ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ခင္ဗ်ားကေရာ ဘယ္သူလဲဗ်။'

'ငါ ေမာင္မ်ိဳးပဲကြ၊ မင္းဆီကိုလာတဲ့ သူေတြအကုန္လံုးကိုက် မင္းက တစ္ေယာက္ျခင္းျပန္ေျပာတယ္။ ငါ့က်ေတာ့ မင္းကခ်န္ထားတယ္ .. အဲဒါ ေကာင္းသလား။ေတာ္ျပီ ေဟ့ေကာင္ မင္းဆီကိုမလာေတာ့ဘူး သြားမယ္ ဒါပဲ'

'ဟာ ... ကိုေမာင္မ်ိဳး ကိုေမာင္မ်ိဳး ....... အစ္ကို အစ္ကို ...'

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ႏိူးသြားတယ္။ ကဗ်ာကသီနဲ့ ထျပီး ဘေလာ့ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေမာင္မ်ိဳးက သူ့ကိုစကားျပန္မေျပာလို့ဆိုျပီး ဆီဗံုးမွာ ေအာ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ မေန့ကရီပလိုင္းလုပ္ထားတာေတြ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ကိုေမာင္မ်ိဳး တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္...။ ကိုေမာင္မ်ိဳးၾကီးေရ ခ်ိတ္ခ်ိဳးပါနဲ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာရြတ္ျပမယ္ ...။

ကြ်န္ေတာ္မွ်ားျပာရီပလိုင္းမွာ ကိုေမာင္မ်ိဳးၾကီးမပါ
ကိုေမာင္မ်ိဳးၾကီးစိတ္ကဆိုး ကြ်န္ေတာ့္ကို လုိက္ထိုး
မထိုးပါနဲ့အစ္ကိုၾကီးရာ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္မွာ
ေတာင္းပန္လိုက္ေတာ့ေက်ေအးသြား ကိုေမာင္မ်ိဳးၾကီး ရူပါစတား
ေကာင္မေလးေတြခပ္မ်ားမ်ား သူ့မွာ ေျပးေပါက္မွားးးးးးးးးး ။ း)

အိမ္မက္ကေတာ့ တကယ္မက္တာပါ.။ အေပၚကစာေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာ ေပါက္ကရေရးထားတာ အေဟး ေဟးး။ အိမ္မက္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကိုေမာင္မ်ိဳးက သူ့ကို ရီပလိုင္းမလုပ္လို့ဆိုျပီး လာေျပာသြားတာပါ.။ မနက္လင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ကို ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေတာ့ တကယ္ပဲ ကိုေမာင္မ်ိဳးက လာေျပာသြားတယ္ .. ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အကုန္လံုးကိုျပန္ေျပာတဲ့အထဲမွာ သူ့တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့တာ။ စိတ္မဆိုးပါနဲဗ်ာ .. ေနာ့ ကိုေမာင္မ်ိဳးၾကီးးးးးးးး

ကြ်န္ေတာ့္လဲ သည္ဘေလာ့ေလးေရးမိပါတယ္ စိတ္ကအဲဒီအထဲပဲ အကုန္ေရာက္ေနေတာ့တာပဲဗ်ာ..။ တခါမွလည္း မျမင္ဘူး မေတြ ့ဘူးတဲ့ သူေတြကို သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတာ အံ့ၾသဖို ့လဲ ေကာင္းပါတယ္.။ ၾကာရင္ေတာ့ ခက္ရခ်ည့္ရဲ့ဗ်ာ ...။ အခုေတာင္ အိမ္မက္ထဲထိေရာက္ကုန္ျပီ ..။ ေၾသာ္ ဘေလာ့ ဘေလာ့ .... ။

ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ဆိုတာ ကိုေမာင္မ်ိဳးကို ေျပာတာဗ်။ ရန္ကုန္က ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္စာေပတိုက္ပိုင္ရွင္ ေမာင္မ်ိဳးနဲ ့ ကိုေမာင္မ်ိဳးက နာမည္ျခင္းဆင္လို့ ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ထဲရွိရာ ေခါင္းစဥ္ေပးလိုက္တာ ဟတ္ ဟတ္ ဟတ္ ...။

ျမန္မာတို့ရဲ့ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန ့

ဒီေန့က ျမန္မာေတြရဲ့ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန့ေပါ့ဗ်ာ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ မနက္ကိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြသြားမယ္ ဥပုဓ္ သီတင္းသီလေဆာက္တည္ၾကမယ္။ ဆရာေတာ္ေတြေဟာမယ့္ တရားေတြနာၾကမယ္။ အိမ္ေတြမွာ မုန့္ေတြလုပ္ျပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို လိုက္ေ၀မယ္ ကုသိုလ္ေတြ ယူၾကမယ္.။ အခ်ိဳ့ေနရာေတြမွာေတာ့ နိဗၺာန္ေစ်းေတြလုပ္ျပီး လာသမွ်လူေတြကို ေကြ်းေမြးဧည့္ခံမယ္.။ ညဆိုရင္ေတာ့ အိမ္တိုင္းမွာ ေရာင္စံုမီးပံုး၊ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ထြန္းျပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ပူေဇာ္ၾကမယ္.။လမ္းတိုင္းမွာ မီးေရာင္စံုေလးေတြနဲ့ တကယ္ကို ေအးခ်မ္းလွပတဲ့ ညခ်မ္းေလးတစ္ခုပါ.။ ကေလးေတြကေတာ့ မီးရႈးမီးပန္းေလးေတြ လႊတ္ၾကျပီး ေပ်ာ္မယ္.။ လူၾကီးေတြ ေကြ်းတဲ့မုန့္ေတြကိုစားျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ့ မီးထြန္းပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏြဲၾကမယ္.။ လူတိုင္း လူတိုင္း သန့္ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ အ၀တ္ကေလးေတြ ၀တ္ျပီး ဘုရားသြားေက်ာင္းတတ္ ကုသိုလ္ယူၾကတယ္.။ လူၾကီးမိဘေတြနဲ့ သက္ၾကီး၀ါၾကီးေတြကို ကန္ေတာ့ၾက၊ ဆုမြန္ေကာင္းေတြေပးမယ္၊ မုန့္ဖိုးေတြ ရမယ္။ မိတ္ေဆြတို့ ေတြးၾကည့္စမ္းပါေလ ... ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ျမန္မာတို့ရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့လဲဆိုတာ ..။ ကေလးေတြရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာမီးထြန္းေဆာ့ကစားေနတဲ့ အသံေတြ၊ ေရာင္စံုမီးပံုးနဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြၾကားက လူေတြရဲ့ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ၊ လူၾကီးမိဘေတြရဲ့ ၾကည္ႏူးပီတိေတြကို ေတြးၾကည့္တာနဲ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာဖို့ေကာင္းလိုက္တာ..။

ဟိုးအရင္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သည္လိုပဲြမ်ိဳးေတြမွာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ.။ ေရႊတိဂံုဘုရားကိုသြားျပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္တယ္.။ အဘိုးအဘြားေတြကို ကန္ေတာ့တယ္။ အိမ္အျပန္မွာညီေလးေတြအတြက္ မီးရႈးမီးပန္းေတြ ၀ယ္လာတယ္.။ ေမာင္ႏွမေတြအကုန္ ေဖေဖနဲ့ ေမေမကို ကန္ေတာ့ျပီး မုန့္ေတြ အတူတူစားၾက၊ မီးထြန္းပြဲေတာ္ကို မိသားစုအတူတူ ဆင္ႏဲြၾကနဲ့ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရတဲ့ ေန့ရက္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္နဲ့ေ၀းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလဲ ဘုရားမွာ ပန္း၊ေရခ်မ္း၊ဆီးမီး၊အေမႊးနံ့သာ လွဴဖြယ္ေတြနဲ့ ဘုရားမွာ ျငိမ္းခ်မ္းအဆင္ေျပပါေၾကာင္း ဆုေတာင္း၊ လူေတြရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကိုလိုက္ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးရတာလဲ ဘာနဲ့မွမလဲႏိူင္ပါဘူး။ အခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြထြန္းျပီး ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ စိတ္ရဲ့ အရသာကို ခံစားရတာလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္မွ ရႏိူင္မယ့္ အခြင့္အေရးေပါ့ဗ်ာ.။

အခုခ်ိန္ေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ့ တန္ဖိုးထားခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သီတင္းကြ်တ္ပြဲေတာ္အေၾကာင္းကို ျဂိဳလ္သားစကားနဲ့ေရးေနရတယ္။ မနက္ၾကရင္လည္း ဘုရားဆိုတာဘာမွန္းမသိတဲ့ သူေတြကိုေျပာျပရဦးမယ္.။ တစ္ေက်ာင္းထဲတက္ၾကတာခ်င္းအတူတူ ဘာသာရပ္ဌာနမတူလို့ ေက်ာင္းတက္ရဦးမယ္.။ ျဂိဳလ္သားစကားေတြသင္ျပီး အခါၾကီး ရက္ၾကီးကို ကေလးေတာင္မဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြကို လိုက္ဆိုရဦးမယ္။ အထူအပါး ဘာမွမသိတဲ့လူေတြကို စကားကိုမေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ............ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ မပိုင္ေတာ့လဲ ထားရာေန ေစရာသြား၊ ေယာက်ၤားေကာင္းထံုးႏွလံုးမူျပီး လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို ျပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ရဦးမွာေပါ့ဗ်ာ..။ အရာရာအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္း ေအာင္ျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပပါေစလို့ သည္လို သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန့မွာ ကြ်န္ေတာ္ အားလံုးအတြက္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ . ။

မျဖစ္ ညစ္က်ယ္

ေခါက္ရိုးက်ဳိးေနတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက
ထြက္ထြက္လာတဲ့ အညွီအေဟာက္ေတြကို
ရႈရႈိက္ေနရတဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း
တခါတေလေတာ့ အားနာမိရဲ့ ...

လံုး၀န္းေနတဲ့ ကမာၻႀကီးကို
ႀတိဂံလိုလို ဗဟုဂံလိုလို
လိုရာဆြဲေျပာေနၾကတဲ့
လူေတြကို အေငးသားၾကည့္ေနခဲ့တဲ့
ႏွစ္ေပါင္းလည္း မေရတြက္ႏိူင္ေတာ့ဘူး ...

ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အဆင္မေျပမႈေတြကို
ထပ္ခါထပ္ခါ ၀တ္ဆင္ခဲ့ရတဲ့
အညတရ တစ္ေကာင္ပါ ...

သက္တန့္ေတြေပၚ
ခဏတျဖဳတ္ လမ္းတက္ေလွ်ာက္မိတဲ့
ငါ့ကို ဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲတဲ့ .....
ရွင္းတယ္ ......
ေလာကဓံကို နဘန္က်င္း
ကံၾကမၼာကို ရင္၀ ခုႏွစ္ခ်က္ေလာက္
ပိတ္ကန္ခ်င္တယ္ ...... ။ ။

အလြမ္းရဲ့ ကဗ်ာ

မခ်စ္တတ္ခဲ့လို့ အခ်စ္ငတ္ခဲ့သူပါ
မနမ္းတတ္တာထက္ မနမ္းရက္ခဲ့ေတာ့လည္း
အလြမ္းေတြ ဆက္ေနရျပီ ခ်စ္သူ ....

ေႏြးေထြးတဲ့ သူ ့လက္ဖ၀ါးေတြရယ္
သူ ့ႏႈတ္ခမ္း ပါးလ်လ်ေလးရယ္
ျပီးေတာ့ ...
အရူးအမူး စြဲလမ္းခဲ့မိတဲ့
သူ ့ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြရယ္
သူနဲ့ပတ္သတ္သမွ် အရာအားလံုး
ႏွလံုးသည္းပြတ္ထဲက
နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း လြမ္းေနတယ္ ...

ငါ့ႏွလံုးသားရင္ျပင္မွာ
အလြမ္းေတြ ေတာင္ပံုရာပံုဆင့္လို ့
လြမ္းလို့ ကဗ်ာေတြေရးရင္း
ကဗ်ာေတြေရးရင္း လြမ္းရင္းနဲ့ပဲ
.........................................
.........................................
လြမ္းတယ္ ခ်စ္သဲရယ္ ....... ။ ။

လြမ္းတယ္ဗ်ာ။ တအားကို လြမ္းတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲ ေအာင့္ေနေအာင္ လြမ္းတယ္။ မခံမရပ္ႏိူင္ေအာင္ကို လြမ္းတယ္။ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ကို လြမ္းတယ္။ မက္မက္စက္စက္ကို လြမ္းတယ္.။ စိတ္ရွိသေလာက္ လြမ္းတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း လြမ္းတယ္။ ကဲ ယံု မယံုယံုဗ်ာ လြမ္းကို လြမ္းတယ္ဗ်ာ .... ။

အားလံုးကိုလည္း အသည္းအသန္ လြမ္းတယ္ဗ်ာ.။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို လာၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကို ခင္ခင္မင္မင္ စာမျပန္ႏိူင္တာ နားလည္ေပးပါဗ်ာ.။ ရင္ထဲမွာ အျမဲတမ္းရွိပါတယ္.။ အခုကြ်န္ေတာ္ မနက္ျဖန္ကို လႊတ္ခ်ျပီး အားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္.။ ေနာက္လာမယ့္ မနက္ျဖန္ေတြကိုေတာ့ လႊတ္ခ်လို့ရမယ္ မထင္ဘူးဗ်ာ ..။ ကြ်န္ေတာ္ အလြမ္းလာေျဖတာပါ.။ ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ ့ မဆန့္ေအာင္ကို လြမ္းေနမိတာပါ.။ တကယ္ၾကီးကို လြမ္းေနမိတယ္ဗ်ာ.။ ေနာက္ျပန္ေတြ့မယ့္ အခ်ိန္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနလိုက္မယ္..။ အခုေတာ့ အားရေအာင္ လြမ္းလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ.။

ေ၀းလြင့္ျခင္း ...

တကယ္ေတာ့ ငါဟာ
ေလာကနိယာမေတြကို ေၾကေၾကညက္ညက္
မသင္ယူခဲ့ရတဲ့ သနားစရာသတၱ၀ါတစ္ေကာင္ပါ
အျပာေရာင္ေတြကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာေမာ့ေသာက္ရင္း
ၾကယ္စင္ေတြကို ေက်ာခိုင္းထားခဲ့မိတဲ့ ငါ
ခုေတာ့ သံသရာေတြ တစ္ပတ္ျပန္လည္ၿပီး
အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ့ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ....
တကယ္ဆို ရာဇ၀င္ေတြအတြက္
ထစ္ခ်ဳန္းမိုးေတြ ရြာေနျပီးသားပဲ
ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ့ ခရမ္းရင့္ေရာင္ေတြေနာက္
အေမာတေကာ ေျပးလိုက္ေနရတာ
ရပ္တည္မႈေတြ ခ်ိနဲ့လြန္းပါတယ္ ...
ေဟာ ... ကံၾကမၼာကေတာ့ ထီးေဆာင္းၿပီးလာေနၿပီ
ညေနခင္းေရ မီးထြန္းၿပီး ႀကိဳဆိုလိုက္ပါဦး
ငါကေတာ့ အစြမ္းသတၱိမရွိတဲ့ ေျခရာေတြေနာက္
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ရဦးမယ္ ...... ။ ။

ကာရန္မဲ့ ေ၀ဒနာ

ရင္ဘတ္ေတြ ထပ္တူမက်ႏူိင္ေပမဲ့
အျမဲတမ္း ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္
အက္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ သံစဥ္ေတြနဲ့
အစိမ္းေရာင္၀တ္ရုံေတြေတာ့ ခဏထားခဲ့
မတည္ျမဲျခင္းေတြနဲ့ လြတ္လပ္စြာ
ထိုးေဖာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...............

ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ့ ရိုးသားမႈေတြ
လဲေလ်ာင္းျငိမ္သက္ ...
ကိုယ္က်င့္တရားနဲ့ သစၥာတရားကေတာ့
မားမားမတ္မတ္ ...
၀မ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းနဲ့ နာက်ည္းေဒါသထြက္ျခင္းေတြေတာ့
ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ...
ေသြးနဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့
ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ တစက္စက္နဲ့ ...
မွ်ေ၀ခံစားျခင္းကေတာ့
စုတ္ျပတ္သတ္လို့ ...

ေယာကၤ်ားတန္မဲ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အႀကိမ္ႀကိမ္မ်က္ရည္က်ခဲ့ရေပါင္းလဲ မ်ားၿပီ
တစံုတရာအတြက္ဆို
အျဖည့္ခံႏွလံုးသားေတြက ထိခိုက္လြယ္ေတာ့လည္း
ဒဏ္ရာေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ၿမိဳသိပ္လို့
စိတ္ဓါတ္ေတြကို လည္စင္းေပးလိုက္ေတာ့မယ္
၀ဋ္ရွိခဲ့ရင္လည္း သည္ဘ၀မွာပဲ ေက်ပါေစေတာ့ေလ ... ။ ။

ငါတို႔ အေတာင္ပံခတ္သံဟာ ကဗ်ာနံရံကို႐ိုက္ခတ္..

ငါတို႔ အေတာင္ပံခတ္သံဟာ ကဗ်ာနံရံကို႐ိုက္ခတ္..

သံေယာဇဥ္ အမွ်င္အတန္းအားလံုး
အ၀မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့တယ္
ရွည္ရင္ရွည္မယ္ ၊ပုရင္ပုမယ္
ပိန္ရင္ပိန္မယ္ ၊၀တာရွိမယ္
ဒါေပမယ့္
အကုန္လံုးက တစ္သားတည္းပဲ
ေနရပ္ကိုလြမ္းမယ္
တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရမယ္
ငါတို႔လည္း နွလံုးသားနဲ႔ပဲ
တစ္ေယာက္မေကာင္း အမ်ားကို ငါတို႔လဲမၾကိဳက္ခဲ့ဘူး
ေနာက္တစ္ခါ မမွားမိဖို႔ ကိုယ္ပိုင္အသိရွိခဲ့ၾကတယ္
ကိုယ္ေနရာ ၊ကိုယ္စားပြဲ၊ကိုယ္ကုတင္
တစ္ကိုယ္ေရကအစ
ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္တစ္ခုလံုး
သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ဖို႔
အစစ ေလ့က်င့္ယူရတာပဲေလ
သူလုပ္ရင္ ကိုယ္လဲလုပ္နုိင္ရမယ္
ဒါေပမယ့္
သူလဲရင္ ကိုယ္ထူလို႔
ကိုယ္လဲေတာ့လဲ သူတို႔ေတြကထူမတယ္
အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ေမတၱာေတြ
အစားထိုးျပန္ရတယ္
မိုးရြာတယ္ ၊နွင္းက်မယ္
ရာသီဥတုကေတာ့ အစိုးမရဘူး
လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကိုေတာ႔
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ႐ြတ္ဆိုျပဌာန္းတယ္
အသက္နဲ႔ ရင္းရမယ့္ စြန္႔စားမႈ႕ အတြက္
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ရွာက်န္ေမြးရတယ္
မေသေဆးေတြကို ျမိဳျမိဳခ်ခဲ့ရ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ..
ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ အရပ္မွာ
ခ်ယ္ရီေတြအထပ္ထပ္ ပြင့္ၾကျပန္တယ္ ။

ဘ၀ဘ၀ေတြထဲ တိုး၀င္မိခဲ႔ၾကၿပီ
အဆင္မေျပမႈေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္ခဲ႔ၾကသလို
၀ါးလံုးသိမ္း႐ိုက္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ
အမ်ားတကာရဲ႕ ဗီလိန္ျမင္ကြင္းထဲ
ကိုယ္က်င့္နဲ႔ ပညာကိုလက္ဆြဲလို႔
ငါတို႔ထြန္းလင္းၾကပါစို႔
ခ်စ္တတ္ပါေစ၊ ခ်စ္တတ္ပါေစ
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ထစ္ခ်ဳန္းေအာင္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ြတ္ဆိုမိတယ္
ျမစ္တစ္စင္းမွာ လက္ပစ္ကူးခ်င္ရင္
အဲဒီျမစ္ရဲ႕ ရာဇ၀င္အေၾကာင္း
အဆိုးအေကာင္းကိုေတာ႔ သိသင့္ပါတယ္
နား႐ြက္တစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ပိတ္ဆို႔ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အၾကား" ဟာ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
မ်က္၀န္းတစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ဖံုးကြယ္ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အျမင္" ဟာ ၾကည္လင္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
ေန႔နဲ႔ညရဲ႕ အကူးအေျပာင္း
အ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ ေတးသြားအလွမွာ
သံၿပိဳင္လိုက္ဆိုၾကဖို႔ သိပ္လြယ္ပါတယ္
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကူးေျပာင္းျခင္းမွာေတာ႔
ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကေန အခုခ်ိန္ထိ
အမည္တပ္စရာ ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာဟာ
အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလို႔ေကာင္းတုန္း
အလွဆံုးအၿပံဳးတစ္ပြင့္မွာ
လွ်ဳိ႕၀ွက္နက္နဲေနဖို႔ မလိုပါဘူး
႐ိုး႐ွင္းသန္႔စင္ေနဖို႔ပဲ လိုပါတယ္ေလ
အျမင္မတူရင္ ရန္သူတဲ႔လား
ပညာ႐ွိႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား
အဲဒီလို..
အေပၚစီးကေန ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး မၾကည့္ၾကပါနဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႔ စီးသြားမဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံမွာ
ဘယ္ေတာ႔မွ မျပတ္တဲ႔ သဲႀကိဳးတစ္စံုဟာ
ကၽြန္ေေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာငံုေနတဲ႔ သစၥာတရားပါဗ်ာ။

ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ဦးေနွာက္နဲ႔
ဆိပ္ကမ္းကေန ၾကိဳးျဖည္ခဲ့သူမ်ား
ေလရဲ့တိုက္ခတ္ပံုအေၾကာင္း
ေ႐ြ႕သြားတဲ့ ေလွွငယ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္မွာ
ဘယ္အရပ္ကို ဆိုက္ကပ္သြားမယ္ဆိုတာရယ္
ေျမပံုနဲ႔ ကြန္ပတ္
ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြကို
ဘယ္လိုတန္ဖိုးျဖတ္မယ္ဆိုတာရယ္
ခဏခဏအစာေၾကေနတဲ့အတြက္
ဘယ္မွာပဲေနေန ၊ရြက္လြင့္ေနမိမွာပါ
ေ၀းကြာလြမ္းဆြတ္ရလြန္းတဲ႔အခါ
ကိုယ႔္အသိုက္အျမံဳေလးကိုေတာ့
စိတ္ထဲကေန ပ်ံမိေနတတ္တာေပါ့
အသက္ရွဴရတာခ်င္းအတူတူ
ငါတို႔ပုခံုးေတြက ပိုေလးတယ္လို႔
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဘာင္မခတ္ပါဘူး
ငါတို႔ရွဴသြင္းခဲ့တဲ့ေလထဲမွာ
အဆိပ္ေတြလည္း ပါႏိုင္ပါတယ္
ငါတို႔မေရးခဲ့ရတဲ့သမိုင္းထဲမွာလဲ
ေျချပတ္လက္ျပတ္၊အစာငတ္
အသက္ေသြးေခၽြးေတြနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကလို႔
အခုလိုရႊတ္ဆိုခြင့္ကို ရၾကတာေပါ့
ရြတ္ဆိုေနၾက အပိုင္းအစကိုေတာ့
ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စာလံုးမေပါင္းေတာ့ဘူး
ရင္ထဲဲကေန အခါခါ က်င့္သံုးရြတ္ဖတ္ၾကမယ္
ဥဒါန္းေတြေခၽြ…..
ၾကယ္ေတြေၾကြၾက….
သစၥာဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္
ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့
ေမ့ထားလို႔မရဘူး
ဘယ္လိုပဲ အသက္ရွင္ေနရပေစ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာေတာ့
ငါတို႔ လူပီသေအာင္ ေနတတ္ေသတတ္ရဦးမယ္။

တင့္ထူးေ႐ႊ+ ညိမ္းညိဳ
(အြန္လိုင္းဗား႐ွင္း)

ဒီကဗ်ာေလးက ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ညိမ္းညိဳ နဲ ့ တင့္ထူးေရႊ တို ့ရဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ လူတိုင္းရဲ့ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အရာဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵပါ ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေဖာ္ျပခြင့္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ... ။

ကာလနဂါး

အေရးတစ္ၾကီး ႏိုးထစရာမလိုဘူးဆိုရင္
ငါ ဆက္ျပီး အိပ္ေနခ်င္လုိ့ပါ
"ဘ၀" ဆိုတာနဲ့ ဘာလို့ "ရွင္သန္ျခင္း" လို့
အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုရတာလဲ
ငါကေတာ့ အိပ္ေနရတာကိုပဲ ၾကိဳက္တယ္
ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေလာက္ေတာ့
ငါလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး မေကာင္းႏိူင္ဘူးေပါ့
သံပတ္ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ့ပဲ ေနတတ္တယ္
ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္လုပ္မွ
ပထမ ရမယ္ဆိုရင္
ငါ ရွင္ဘုရင္ေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ေက်းဇူးျပဳျပီး
ငါ့ကို "ေသာက္ရူး" လို့ေခၚပါ
မျမင္ခ်င္တာေတြ အားလံုးအတြက္
မ်က္စိေသးေသးေလး ႏွစ္လံုးကိုပိတ္ထားလိုက္ရံုပါပဲ
ေဟာ ငါဘယ္ေလာက္လိမၼာတဲ့ေကာင္လဲကြယ္
ေဟာဒီ ေသာက္ရူးမွာ
ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားပါတယ္
ငါ့ဆီ ဂုဏ္ျပဳဖိတ္စာပို့ဖို့မလို
ငါ့လိပ္စာ ငါမသိ
ငါ့အုတ္ဂူကိုလည္း မင္းတို့
အေလးျပဳဖို့ အေၾကာင္းမရွိေပဘူး
အို မိတ္ေဆြတို ့.....
ႏိူင္ငံၾကီးသား အေပါင္းတို ့
ေသြးနဲ့ ကိုယ္ သားနဲ့ကိုယ္
မွားယြင္းၾက
ပက္လက္ေမ်ာဖို့အတြက္
တံေတြးခြက္ၾကီးၾကီးလိုက္ရွာၾက
ငါကေတာ့
ေစာင္ထူထူကို ေခါင္းျမီးျခံဳ
ကိုယ့္ ကိုယ္က်င့္ ကိုယ္
စိတ္လံုလံုနဲ့ အိပ္တယ္

ႏိူင္ငံေက်ာ္ေတြအားလံုးကို သနားတယ္
မင္းတို့ ငါ့ေလာက္
ဘယ္သူမွ အိပ္ေရးမ၀ခဲ့ၾကပါဘူး.......။ ။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္လည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာလည္း ၀ိုး၀ိုး၀ါး၀ါးပဲ ။ ဆရာ မင္းခိုက္စိုးစန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ မေသခ်ာပါဘူး။စိတ္ညစ္တိုင္း ထုတ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ ... ။ တစ္ခုခုေတာ့ က်န္ခဲ့မယ္ထင္လို့ ............။

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္နဲ ့ ကဗ်ာဆရာကိုေျပာျပေပးတဲ့ ညိမ္းညိဳ ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

တန္ျပန္

ယဥ္ေက်းဖို့ အတြက္
ငါ့လက္ေတြ ထုဆစ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ
သည္းခံျခင္းဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရအတြက္
ဘာေတြထပ္ၿပီး ေပးဆပ္ရမလဲ
ရိုင္းစိုင္းဖို ့အတြက္ေရာ
ဘာေတြကို ေဖာက္ထြက္ရဦးမွာလဲ
စိတ္ဓါတ္ကို မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံမလုိ့လား
ၾကိဳက္တာယွဥ္ပါ
အႏိူင္အရံႈး ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္
ကိုယ္က်င့္တရားအတြက္ေတာ့
ႏွစ္ဘ၀စာ အေက်ာေပးလိုက္မယ္
ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္သင့္ၿပီးတဲ့ ႏွလံုးသားက
ဒဏ္ရာထပ္ရရင္
ရင္ခုန္မယ္ထင္လို့လား
မသိေသးရင္ ထပ္ေျပာမယ္
ေယာက်ၤားခ်င္းကေတာ့ ခပ္ပါးပါးပဲ .............................။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ အထက္စီးက ျပံဳးတတ္တဲ့သူေတြကို မခံစားႏိူင္လို့ပါ .......။

ဒုတိယေျမာက္ ဖြင့္မိျခင္း

၂၁ ရာစု အလြန္မွာ
အသိဥာဏ္ ဆိုတာ
'လက္တစ္လံုးျခား လွည့္ဖ်ားျခင္း'တဲ့..............။

အတၱေဘာေတြကေတာ့ တစံုတရာေနာက္
၀ရုန္းသံုးကား ေျပးလုိက္ၾက
ကဗ်ာေတြကေတာ့ ေသြးသံရဲရဲ
အတၱေတြကေတာ့ ဖရိုဖရဲ ျပန့္က်ဲလို့

ေခြးေတြက အာၿပီး
က်ီးေတြက ေဟာင္တယ္
ငါကေတာ့ တေယာတစ္လက္နဲ ့
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ............
ေရာမ ျမိဳ ့ၾကီးဆီက မီးေတာက္ေတြ ျမင္လိုက္ရတယ္ ..........။ ။

မင္း နဲ့ ငါ

ရက္စက္လိုက္တာ ..............
ဘာလို့လဲကြာ ......
ငါ့ရဲ့ ညေတြ အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွပါျပီ
ငါ့နဲ ့ ႏွလံုးသားထပ္တူက်တဲ့ သူေတြ ဘယ္မွာလဲကြာ
ငါတို့ကို ဘာလို့ မၾကည္ျဖဴႏိူင္ရတာလဲ
ေႏြးေထြးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ အရင္လို အခ်ိန္ေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရမွာလဲ ....................
ငါ ဘယ္သူ ့ကို အျပစ္တင္ရမလဲ
ဘယ္သူ ့ကိုေရာ ေတာင္းပန္ရမလဲ
ငါ့ဘ၀ကို လိုရာသံုးပါ
တစ္ခုပါပဲ.................
ငါတို့ရဲ့ ႏွလံုးသား နယ္ေျမေလးကို
ျပန္လည္ အသက္သြင္းေပးပါ......
ကံၾကမၼာေရ .........
မင္း နဲ့ ငါ ရန္သူေတြ ျဖစ္ေနပါေရာ့လားကြာ ........။