ကာလနဂါး

အေရးတစ္ၾကီး ႏိုးထစရာမလိုဘူးဆိုရင္
ငါ ဆက္ျပီး အိပ္ေနခ်င္လုိ့ပါ
"ဘ၀" ဆိုတာနဲ့ ဘာလို့ "ရွင္သန္ျခင္း" လို့
အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုရတာလဲ
ငါကေတာ့ အိပ္ေနရတာကိုပဲ ၾကိဳက္တယ္
ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေလာက္ေတာ့
ငါလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး မေကာင္းႏိူင္ဘူးေပါ့
သံပတ္ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ့ပဲ ေနတတ္တယ္
ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္လုပ္မွ
ပထမ ရမယ္ဆိုရင္
ငါ ရွင္ဘုရင္ေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ေက်းဇူးျပဳျပီး
ငါ့ကို "ေသာက္ရူး" လို့ေခၚပါ
မျမင္ခ်င္တာေတြ အားလံုးအတြက္
မ်က္စိေသးေသးေလး ႏွစ္လံုးကိုပိတ္ထားလိုက္ရံုပါပဲ
ေဟာ ငါဘယ္ေလာက္လိမၼာတဲ့ေကာင္လဲကြယ္
ေဟာဒီ ေသာက္ရူးမွာ
ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားပါတယ္
ငါ့ဆီ ဂုဏ္ျပဳဖိတ္စာပို့ဖို့မလို
ငါ့လိပ္စာ ငါမသိ
ငါ့အုတ္ဂူကိုလည္း မင္းတို့
အေလးျပဳဖို့ အေၾကာင္းမရွိေပဘူး
အို မိတ္ေဆြတို ့.....
ႏိူင္ငံၾကီးသား အေပါင္းတို ့
ေသြးနဲ့ ကိုယ္ သားနဲ့ကိုယ္
မွားယြင္းၾက
ပက္လက္ေမ်ာဖို့အတြက္
တံေတြးခြက္ၾကီးၾကီးလိုက္ရွာၾက
ငါကေတာ့
ေစာင္ထူထူကို ေခါင္းျမီးျခံဳ
ကိုယ့္ ကိုယ္က်င့္ ကိုယ္
စိတ္လံုလံုနဲ့ အိပ္တယ္

ႏိူင္ငံေက်ာ္ေတြအားလံုးကို သနားတယ္
မင္းတို့ ငါ့ေလာက္
ဘယ္သူမွ အိပ္ေရးမ၀ခဲ့ၾကပါဘူး.......။ ။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္လည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာလည္း ၀ိုး၀ိုး၀ါး၀ါးပဲ ။ ဆရာ မင္းခိုက္စိုးစန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ မေသခ်ာပါဘူး။စိတ္ညစ္တိုင္း ထုတ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ ... ။ တစ္ခုခုေတာ့ က်န္ခဲ့မယ္ထင္လို့ ............။

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္နဲ ့ ကဗ်ာဆရာကိုေျပာျပေပးတဲ့ ညိမ္းညိဳ ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။