မိုးရြာလို့ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္းသာ
ကဗ်ာေတြ ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္
မင္းကိုေတာင္ ခ်စ္ျဖစ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္
ခဏ ခဏျပန္ရွာေနရတဲ့ ငါ့အိမ္မက္ေတြ
ဘယ္သူမွ မေတြ ့တာ အဆန္းမွ မဟုတ္ပဲ။
ဟိုးအေရွ့ဆီမွာ ေရာင္နီေတြလင္းလို့
ငါ့ရဲ့ မနက္ခင္းေတြကေတာ့ ႏွင္းျမဴေတြနဲ့
ေအးစက္ေမွာင္မည္းေနျပီ။
မနက္ခင္းရဲ့ ႏုပ်ဳိမႈေတြမွာ
ခပ္ညစ္ညစ္ မေရရာမႈေတြနဲ့
ငါ့ဘ၀ကို အဆံုးစီရင္ရမွာလား။
တစံုတရာဟာ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ ရွိေနသေရြ ့ေတာ့
မင္း မာယာေတြေအာက္က
ငါ့ကို ရုန္းထြက္ခြင့္ေပးပါ ခ်စ္သူ ....... ။
သိမ္ေမြ ့ေနေစေသာ ....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
br yay tar mite tal
poem yay tar po taw lar ta lo bal
:)
Post a Comment